Ακατάλληλα Λεμόνια απο την Αργεντινή

Ακατάλληλα για κατανάλωση κρίθηκαν 77,8 τόνοι λεμόνια, προέλευσης Αργεντινής, μετά από έλεγχο που διενήργησαν οι ελεγκτές της Νομαρχίας Πειραιά.
Το προϊόν που έφτασε στη χώρα μας αποθηκευμένο σε 3 κοντέινερς και εντός 4.320 χαρτοκιβωτίων, κρίθηκε ακατάλληλο για κατανάλωση σύμφωνα με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, καθώς βρέθηκε σε κάθε μέσο συσκευασίας σημαντικός αριθμός καρπών σε προχωρημένο στάδιο σήψης.
Για την υπόθεση η Νομαρχία Πειραιά ενημέρωσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και το Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού Ελέγχου Πειραιά.

Ο στόχος της Τεχνολογίας Τροφίμων

Σήμερα, στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο όπου και πηγαίνω, για την κάλυψη αναγκών που η ενασχόληση με την Ασφάλεια Τροφίμων επιβάλει, συναντήθηκα με τρεις φίλους - Επιστήμονες - Η θεματολογία και η ατζέντα της ημέρας περιείχε:

-Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί, Περιβάλλον και Άνθρωπος

- Συσκευασία Τροφίμων και Ανακύκλωση 

- Συσκευασία Τροφίμων και Self Life (διάρκεια ζωής τροφίμων)

Πέρα απο το σημαντικό ενδιαφέρον των θεμάτων, το "πικάντικο" στοιχείο που εμπεριέχει η ανάπτυξη του καθενός απ'αυτά  και τη θέση που κατέχει το καθένα στην επικαιρότητα της Αγοράς των τροφίμων, ενδιαφέρον ακόμη μεγαλύτερο είχε η καταληκτική προσπάθεια συσχέτισης όλων των παραπάνω (κ όχι μόνο) με την Τεχνολογία Τροφίμων και το σκοπό που αυτή θα πρέπει να εξυπηρετεί! Δυστυχώς, αν και δεν μας έκοψε η λογοκρισία, η πίεση του χρόνου δεν μας άφησε περιθώρια για την  αξιολόγηση και συσχετισμό των παραπάνω. 

...Συνεχίζοντας λοιπόν την σκέψη μου αναφέρω τα εξής:

Εξορισμού η Τεχνολογία Τροφίμων είναι η εφαρμογή της Επιστήμης των τροφίμων στην παραγωγή, επεξεργασία, συσκευασία, διανομή και χρήση των τροφίμων. Ο σκοπός της Τεχνολογίας των τροφίμων, είναι η επίλυση προβλημάτων που σχετίζονται με την εξέλιξη των προϊόντων, τις διάφορες μεθόδους επεξεργασίας, το μηχανολογικό εξοπλισμό, την επιλογή Ά υλών, τον έλεγχο βασικών χημικών και άλλων διεργασιών και την εξασφάλιση των επιθυμητών ιδιοτήτων και της διατροφικής αξίας των τελικών προϊόντων. Το κύριο όχημα για την επίτευξη του σκοπού, είναι τα σχετικά πεδία γνώσεων της Χημείας, Βιοχημείας, Βιολογίας, Φυσικής, Μηχανικής, Βιο-τεχνολογίας, αλλά και κλάδων όπως Γεωργίας, Οικονομίας κτλ.

Αν και συχνά λαμβάνονται υπόψη αρκετά απο αυτά τα στοιχεία, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου αρκετοί που υπηρετούν τα τρόφιμα (σύμβουλοι, αξιολογητές, επιστήμονες, αρχές, προμηθευτές, βιομηχανία) ξεχνούν ή αμελούν να λάβουν υπόψη στοιχεία που η επιστήμη και η τεχνολογία των τροφίμων προστάζει. Δανείζομαι στοιχεία που ανα καιρούς έχει γράψει και δημοσιεύσει ο Ακαδημαϊκός μου δάσκαλος, φίλος και συνεργάτης Γιάννης Ζαμπετάκης και αναφέρω: 1. Νερό  2. Υλικά συσκευασίας και Δισφαινόλη Α 3. Βαρέα μέταλλα και λαχανικά 4. Denmark, bisphenol A and food packaging for childre. Οι επιπτώσεις που μπορεί να προκληθούν σε σχέση με τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την τροφική αλυσίδα είναι ανα περιπτώσεις σημαντικές εως και καταστρεπτικές. 

Αν και πιστεύω πως υπάρχει ακόμη πεδίο επέκτασης της σκέψης, σταματώ εδώ κάνοντας μια σύνοψη και καταλήγοντας. Ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει πάρα πολλά στην τεχνολογία τροφίμων και σαφώς θα πρέπει να ενισχυθεί η έρευνα στον τόσο ζωτικής σημασίας αυτόν κλάδο. Οι ανάγκες τις εποχής, επιβάλλουν την ακόμη περισσότερο μελέτη και συσχέτιση του τροφίμου και με άλλες πτυχές όπως πχ. οι περιβαλλοντικές. Σίγουρα όμως, πέρα απο τους βασικούς στόχους της τεχνολογίας τροφίμων στο μέλλον (περιορισμός απωλειών θρεπτικών συστατικών κατα την επεξεργασία, πολλαπλασιασμός παραγωγής τροφίμων και παιδικών τροφών, αξιοποίηση νέων Ά υλών κλπ), ο στόχος Νο1 θα πρέπει να έιναι η παραγωγή τροφίμων υψηλής ποιότητας και ασφάλειας, που θα συμβάλλουν στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λαών.  

Χαλκός (copper Cu) VS Μικρόβια

Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο του Νίκου Κατσαρου, όπου ενδιαφέρον παρουσιάζει η παράθεση αποτελέσμάτων ερευνών, τα οποία σχετίζονται με την αντιμικροβιακή ικανότητα του χαλκού Cu. Επικεντρώνοντας αποκλειστικά και μόνξο στην αντιμικροβιακή δράση, εν συντομία παραθέτω τα εξής:

• Αίγυπτος (2000πΧ): χρήση για δοχεία πόσιμου νερού και επιφανειών για απολύμανση τραυμάτων
• Ατζέκοι: χρήση οξειδίου του χαλκού για διάφορα είδη δερματοπάθειας
• Γαλλία επιδημία χολέρας (1850 μΧ): εργάτες σε ορυχεία χαλκού είχαν ανοσία στη χολέρα
• ΗΠΑ νοσοκομείο (1983): ο αριθμός μικροβίων Ε. Coli σε πόμολα ορείχαλκου περιορι-σμένος σε σχέση με άλλα υλικά (πλαστικό, αλουμίνιο)
• Ινδία Punjab: μικρόβια Ε. Coli στο νερό περιορίστηκαν σημαντικά, μετά την παραμονή του νερού 24h σε ορειχάλκινα δοχεία
• νοσοκομείο Ασκληπιός Αμβούργο (2008-2009): ο αριθμός βακτηριδίων σε πόμολα απο κράματα χαλκού ήταν περιορισμένος σε σχέση με άλλα υλικά (πλαστικό, ανοξείδωτο, αλουμίνιο). Μείωση επίσης και του αριθμού των λοιμώξεων.
• Πανεπιστήμιο Southampton (έρευνα): βρέθηκε ότι χάλκινες επιφάνειες μειώνουν την παρουσία υδατογενών παθογόνων μικροβίων (legionella, Ε. Coli) μέσα σε χάλκινες σωλήνες νερού

Έρευνες έδειξαν ότι επιφάνειες χαλκού εξουδετερώνουν πάνω απο 99,9% αρκετών βακτηριδίων  εντός 2 ωρών.Ο λόγος περί των Ε. Coli και Listeria που αφορούν τροφικές μολύνσεις και Legionella και Ε. Coli που αφορούν  μολύνσεις νερού.